Museum van Zuilen

Wie ooit in het Louvre of het Uffuzi is geweest kent het gevoel. Het kan je trouwens ook gewoon in het Rijksmuseum of menig ander museum overkomen: de overweldiging van indrukken en informatie.

Er is een mooi woord hiervoor:

Museum fatigue is a state of physical or mental fatigue caused by the experience of exhibits in museums and similar cultural institutions. The collection of phenomena that characterize museum fatigue was first described in 1916.

(via)

De oplossing hiervoor: bezoek voor kleine musea; grappend ook wel obscure musea genoemd. Overzichtelijke onderwerpen, soms wat lastiger openingstijden, geen uitgebreid menu in het museumcafe – maar je krijgt wel persoonlijke aandacht, enthousiasme en ter plekke gemaakte koffie of thee.

We waren afgelopen kerstperiode bij het Museum van Zuilen. De Utrechtse wijk heeft een eigen historie. Ontstaan als arbeidersgemeenschap buiten de grote stad wordt de identiteit gekoesterd en gedocumenteerd. Voor wie een indruk wil krijgen: de podcast Oud-Utrecht interviewt museumdirecteur Wim van Scharenburg.

Entree van het museum in een van de verzalengebouwen op Cartesius / Werkspoorterrein

Er loopt op dit moment een tentoonstelling over de woningcorporaties. De wederopbouwwijken die soms alweer gesloopt zijn. We praatten over geschiedenis van het Julianapark en foto van Van der Werf die ik thuis heb hangen. En na een uur vertrokken we weer: een mooi minimuseum, de moeite waard, zonder overvoerd te worden.

Kaartende mannen in het Julianapark. F.F. Van der Werf, tussen 1948 en 1953. Via het Utrechts Archief.

Comments

2 reacties op “Museum van Zuilen”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *