Bij de bushalte aangekomen bleek die bus maar eens in het half uur te gaan. En volgens het rooster was de vorige net 2 minuten geleden gepasseerd. Er zat weinig anders op dan te wachten. Wat ook niet per se verkeerd was; de zon deed hard haar best om de lente vandaag te laten beginnen, en we hadden best nog wat dingen waar we over moesten praten.
Tot er 5 minuten later ineens een bus langs reed. Ik sprong het bushokje uit, de stoep op, om te zorgen dat de buschauffeur ons niet zo missen en voorbij zou rijden. Zij sprong ook op, probeerde zo snel mogelijk de papieren in haar tas te doen en liet daarbij nog een aantal papieren op de grond vallen. Maar de chauffeur had ons gezien. We mochten mee, en het zonnige bushokje bleef leeg achter.
Geef een reactie