De bus schreed tussen het drukke stadsverkeer, sierlijk over de busbaan, alles ontwijkend. Er werd getoeterd – vertraging. Dat licht stond wel erg lang op rood. Toen zag ik het. Een meter of 20 verder op stond een groep mensen op de rijbaan, om iemand heen. Er werd een deken overheen gelegd. Maar echt goed kon ik het niet zien.
Natuurlijk kon je er op wachten. Op de plek waar de fietssnelweg de grote weg kruist is het altijd uitkijken.
Een politieauto kwam aanrijden, even als een ambulance. Toen de bus verder reed was er weinig te zien.
Fuck it. Weer iemand naar de klote was de overheersende gedachte. Die gedachte werd iets minder drukkend toen ik hoorde dat ze nog leefde.
Geef een reactie