Het gemeentehuis dat ik bezocht pastte precies binnen het dorp. Een klein en onopvallend gebouw van begin jaren ’90. Sober, met veel baksteen. Calvinistisch, net als de rest van het dorp. Het was er stil – er kwam misschien eens in de tien minuten iemand binnen.
En eerlijk gezegd vroeg ik me af waarom de gemeente zichzelf het woord ‘bruisend’ gebruikte in de slogan voor het dorp.
Geef een reactie