Een paar dagen geleden was Herinneringen van een engelenbewaarder van W.F. Hermans uit. Tijdenlang had het geslingerd en kwam ik er niet toe het uit te lezen. Er was ander materiaal dat me meer bezig hield. Nu zette ik het weg, in de boekenkast. Om later, als ik oud en wijs ben, nog een keer te lezen. Het bonnetje van de Bruna had al die tijd gediend als bladwijzer, en was nu eigenlijk overbodig. Bijna gooide ik het weg. Mijn hand richte zich al op de prullenmand.
Ik deed het niet. Het boek stond al in de kast, en het bonnetje was er uit. Maar ik pakte het boek terug, en stopte de bon voorin. Om geschiedenis te creëren. Tenminste, om voor een datum bij een geschiedenis te zorgen. Wie wat bewaart, die heeft ter zijner tijd wat. Ik vermoed nostalgie, of een verrassing.
Geef een reactie