Tegen de afgrond
Dat ik je aanspreek,
stom hart,
is natuurlijk complete waanzin, je bent
een generieke gegeven uit de cultuurgeschiedenis
Dat betekent: een sterrennevel,
drijvende paddesnoeren, een parcours d’accidents
een zon die in het zwart verkeert
napalm, Reihung, een nevengeschikte wereld
en we schrijven entropie
Het is een woord,
hart,
tegen de wereld
Net zo goed kan ik tegen
de afgrond staan schreeuwen, een canyon waarlangs
op zorgvuldige plaatsen
een houten framepje werd opgesteld
met de vermelding Take Picture Here KODAK
Uit: Dirk van Bastelaere, Hartswedervaren (2000)
Geef een reactie