Houten, boomtown aan de A27. Het is tien minuten voor tien en dat is op een doordeweekse avond wel eens tijd om naar huis te gaan, zeker als je berekent dat je al tijd aan het snoepen bent van de reguliere acht uur slaap.
Ik wandel over het grote, stenige plein in het centrum. Ontwerptechnisch klopt het: de verhouding hoogte-breedte is voldoende om een zekere initimiteit, charme, te creeeren. Ieder spoor van leven ontbreekt echter: zelfs op Mars is het drukker. Slenterend langs de huizen zie ik mensen televisie kijken, of de hond uit laten. Midden op het plein staan vier mensen rondom een grote dj-set. Put your hands up for Detroit, echoet over het plein. Een evenement, maar zonder publiek. Of het moeten de drie lokale hangjongeren zijn, die bij het fietstunneltje Red Bull drinken en oefenen in het fluiten naar langsfietsende meisjes. Ik vrees voor beperkt aanbod van oefenmateriaal.
Er waait een warme wind vanuit het noorden, bemerk ik op het station. De lucht kleurt pastel. Om twee minuten over tien arriveert de boemel. Conform dienstregeling, maar iets anders viel hier niet te verwachten.
Geef een reactie