Delegeren

Twee jongens staan er tegenwoordig. Bij de ingang van het station. Zeventien zullen ze zijn, of negentien. En ze vallen op, ze zijn anders dan de andere uitdelers die er waren. Hun voorgangers waren fanatiek, zorgden er wel dat je hun krant kreeg. Die voorgangers kwam je niet voorbij zonder of een krant of een schuldgevoel dat je had geweigerd een krant aan te pakken. Nee, de nieuwe uitdelers zijn anders. Ze hangen wat tegen de muur aan – ‘laidback’ zou je dat noemen – ze kijken wat rond, staan wat te kletsen met elkaar, kijken naar de jonge vrouwen die langs lopen. En ondertussen ligt er naast de trap een grote stapel kranten, die slim is neergelegd. Iedere reiziger die wil pakt er toch wel een. Reizigers genoeg hier, die stapels gaan gemakkelijk op. Dus verbaasde het me niets toen ik ze vanmorgen al om tien voor acht zag vertrekken. Die kranten doen hun werk zelf wel.