Ooit was ik een klein jongetje. Een klein jongetje met een grote doos vol met autootjes en een speelkleed met een stad erop. Daarmee maakte ik graag files, daar simpelweg alle auto’s in een rij achtereen te zetten. Dat ik in zo’n geval een rij van vier meter autootjes door de woonkamer zette werd wonder boven wonder getolereerd door mijn moeder. Maar ja, er was nu eenmaal vooraan een opstopping gebeurt dus dan moest er een rij komen te staan. IJzeren logica.
Zo bracht ik mijn jeugd door en een kleine twee decennia later sta ik zelf in zo’n rij rondom een compleet doorgedraaide rotonde waar niemand meer voor- of achteruit geraakt en vind ik het opeens een stuk minder leuk.
Geef een reactie