Zonder ruis in onze oren applaudisseren wij eindeloos

Als ze het licht niet aan hadden gedaan, had ik gemakkelijk nog een kwartier door kunnen gaan met applaudisseren. Sigur Rós was prachtig, al weet ik niet of dat nu precies het woord is omdat mijn woordenschat ontoereikend is om dit te benoemen. Tijdens geluidlandschappen van tien minuten was ik de wereld vergeten – hoewel 5.000 mensen om mij heen stonden.

Niets blijft over de volgende dag dan liedjes in mijn hoofd, een verbazende lichtheid en confetti overal.

*Titelverklaring: eigenlijk wilde in ik dit stukje van wal steken over het gebruik van gehoorbescherming. Voor het eerst droeg ik oordopjes tijdens een concert. Het effect ervan – het ontbreken van een lichte suis na afloop – beviel me wel. Opdat ik over zestig jaar nog steeds kan luisteren.


Comments

3 reacties op “Zonder ruis in onze oren applaudisseren wij eindeloos”

  1. ik ga bijna huilen als ik de beelden van gister terug kijk 🙂

  2. klinkt’ allemaal goed! 🙂

  3. De volgende dag vraag ik mijzelf altijd af: in hoeverre blijf je muziek herinneren? Waar zit het geheugen van je oor?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *