Voor de derde keer was mijn de naad van het dure pantalon los. Ik had weinig zin speciaal daarvoor alweer naar de stad te rijden met dat dingen. Per saldo ben je toch drie kwartier kwijt, en dat is toch veel in een weekend waarin je alle touretappes integraal wil bekijken en ook nog wat andere dingen wil doen.
Ik wandelde naar de plaatselijke kleermaker. Klein zaakje, weggestopt onder een winkelluifel tussen de fietsenmaker en de Turkse pizzeria. Een groot ijzeren raster voor de ramen tegen inbraak. De kleermaker kan ter plekke de reparatie maken. Hij neemt plaats achter een van de vier naaimachines die staan opgesteld. Op een rij achtereen, om productie te kunnen draaien. Het zou een sweatshop kunnen zijn. Ik ben de enige klant in de zaak en kijk eens om me heen.
Een foto en een bedankbrief van een jong echtpaar dat hier de zeegroene trouwjurk liet maken. Talloze doosjes en potjes gevuld met toebehoren. Een kalender. Een foto van de grote Moskee in Mekka. Drie dozen Enkhuizer Jodekoeken. Zoveel vreedzame coëxistentie, daar zouden ze in het Midden-Oosten eens een voorbeeld aan moeten nemen.
Geef een reactie