Via Funnies in de hagelslag kwam het lunchtafelgesprek op Flippo’s. Ik was de enige aan tafel die ze nog zelf gespaard had (weer eens de jongste).
Maar eens even peilen: wie heeft er hier Flippo’s gespaard?
Plastic
—
Comments
8 reacties op “Plastic”
-
Ik niet, mijn zus wel. Ik was daar te oud voor, toentertijd. Het sparen van flippo’s werd namelijk duidelijk gezien als nogal uncool in mijn vrindenkring. Daarom was ik blij dat mijn zus er was, dan kon ik tenminste legaal naar de flippo’s staren als ik thuis was en mijn vrinden elders.
Trouwens, die flippo’s van mijn zus dat waren geen echte. Dat waren flippo’s met voetballers erop.
-
Rosalie: vermoedelijk is er ook een vrij scherpe leeftijdsgrens te trekken rondom het al dan niet hebben van flippo’s 🙂
-
ben een voorstander van het opnemen van deze woordenstroom in de Dikke Van Dale inclusief de vertaling
-
Ja; ik geef het schoorvoetend toe. Ik was verzamelaar. En nee, daar wil ik verder niet over praten. De schaamte is -zelfs na al die jaren- nog te groot.
-
Ja! Alleen ik mocht nooit zo’n map. Ik stopte ze in boterhamzakjes. Pas kwam ik zo’n zakje tegen. Heerlijk naar taaie chips geurend zakje vettigheid. 🙂
-
Oh ik spaarde ze, en hoe! Broertje en ik hadden samen een map, en mooi dat die bijna vol was. Er mee spelen deden we overigens niet. Zakken chips open scheuren alleen om de flippo ook niet. De zak mocht thuis pas open als er daadwerkelijk chips gegeten ging worden op een daarvoor geschikt moment (dus niet vlak voor het eten).
Goede tijd… -
Ja hoor – hier nog iemand uit die generatie.
Het waren mooie tijden hm? 🙂 -
Guilty as charged, ik was er ook een.
Geef een reactie