Even elf uur. Ik leg de laatste hand aan een rapport. Althans, dat dacht ik, want vandaag was ik het alweer aan het aanpassen.
Rust. Tiktiktik. Af en toe een telefoon. Tiktiktik. Koffieautomaat. BRRRRRRRGtsssjjjj. Tiktiktik. Printer. Prrrt-Kleng-Beng-Tink. Tiktiktik.
En dan smijt ik mijn glas water om. Tik, linkerhand er tegen. Een half vol / half leeg glas kantelt. Over de grijze Nokia heen. Die ik net op tijd red van de verdrinkingsdood in een plasje water. ‘Piep’, zegt de Nokia, ‘Toebehoren niet ondersteund’. Dat kan ik me voorstellen. Mobiele telefoons op waterstofbatterijen bestaan nog niet.
Het voordeel van de Mexicaanse griep is dat er zoveel tissues en schoonmaakdoekjes op voorraad zijn zodat het plasje water snel is opgeruimd.
Geef een reactie