In de trein (59)

Er ritselen wat kranten. Het is een ochtendspitstrein en toch niet. Negenentwintig december en Nederland slaapt uit. Slechts een enkeling heeft een gratis krant gegrepen uit de volle bakken op het station.

De conducteur knipt kaartjes.

Alstublieft.

Dankuwel.

Het lijkt een toneelstuk, zo stoïcijns is een ieder.

De wielen schragen. De motor zoemt. De wissels piepen. De zon komt langzaam op uit het weiland.

Doorwerken in de kerstvakantie. Het heeft iets heroïsch. Ze stralen het overigens niet uit, de forensen. Die slapen nog een beetje.


Comments

2 reacties op “In de trein (59)”

  1. Oeps.
    Ik ben ook een forens…
    En nee, ik straal momenteel ook geen heroisme uit. Meer een ‘vakantie, alsjeblieft!’gevoel. Althans, zo voelt het.
    Zzzz.

  2. Ook al had ik dit bericht
    gisteren al via een reader gelezen
    toch nog even een late reactie.

    Ik was vandaag even bij de garage
    waar een olieboer en een schilder
    aan het bespreken waren hoe ze
    van die harde werkers waren.

    Ik hield wijselijk
    (en voor de verandering)
    eens mijn mond.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *