Laat ik beginnen met de fysieke werkelijkheid. Mijn voeten zijn gesteld op de trede van de kruk. Er is een keuze: of ik laat mijn benen bungelen in het luchtledige, of ik zet ze op de trede, waar ze net te hoog staan om prettig te verblijven. Een mens moet keuzes maken, en beide zijn vermoeiend. Staan was misschien ook een optie geweest, maar nog wat vermoeiender.
Over opties en keuzes dan.
Het gaat over reizen. Geijkt onderwerp, veilig, kan ik gemakkelijk over praten. Al neigen ze volgens een vast stramien te verlopen – waar ben je geweest, wat zijn je droombestemmingen. Reizen als commodity [verbruiksartikel] in plaats van als avontuur. Eerlijk gezegd weet ik ook niet hoe je dat kan voorkomen.
Droombestemmingen. Nieuw Zeeland natuurlijk. En Alaska.
Naar Alaska vliegen om daar de gletsjers te zien die smelten als gevolg van het klimaatprobleem wat ontstaat als gevolg van te veel broeikasgassen die ontstaan als gevolg van veel vliegen.
Geef een reactie