De sloopwoning waar we zitten heeft ongetwijfeld zo’n 50 jaar aan levensverhalen verzameld maar daar werd deze avond niet naar gevraagd. In plaats daarvan luisteren zo’n 30 jongens en meisjes naar de zanger. Of mannen en vrouwen, maar in deze omgeving zijn het allen jongens en meisjes rondom een denkbeeldig kampvuur.
Ze zijn stil, nippen aan hun flesjes Grolsch en horen hoe de vogels buiten in het bandeloze groen ook een concert geven. De gitarist vertelt beïnvloed te zijn door Cash. Dat hoor je ook wel in zijn gitaarspel. Wij luisteren en wij zijn jong en alternatief en trekken ons niks aan van de misstanden in deze straat. Wij spreken niet van de eigenlijke reden dat deze huizen gesloopt worden. Er bestaat alleen nu.
Een huiskamer in een sloopwoning. Als kwamen we aan het einde van het leven van de woning het laatste restje gezelligheid uit de huiskamer halen. Voordat volgend jaar de sloper komt. Of misschien pas over twee jaar, want zo gaan die dingen.
Geef een reactie