Afgelopen week wilden we eigenlijk naar de film, maar de film die we wilden zien draaide alleen op onmogelijk tijden. Dus huurden we Kedi via iTunes. Een documentaire over het leven van katten in de binnenstad van Istanbul.
We zien fraai (drone) shots van de stad. Maar daarnaast ook veel beeld dat geschoten is vanuit het perspectief van de kat en de kattenliefhebber. De stad is gevuld met talloze kleine gaatjes waar duizenden straatkatten leven van wat ze vinden – of toegeworpen krijgen.
Behalve over de kat, gaat het net zo goed over de bewoners van de stad. Hoe ze zich verhouden tot religie, persoonlijke crises en vrijheid. Waarbij de kat altijd een hoofdrol speelt – wat een gemiste kans is, want Istanbul heeft genoeg thema’s om dieper op in te duiken. Tegelijkertijd: dat is juist het statement: het perspectief van de kat is ook een waardevol perspectief.
In 2005 was ik Istanbul. Daar komt de kopfoto van dit artikel ook vandaan. (Hoe maak je van een 5 megapixel afbeelding nog iets aardigs). Wat opviel, is hoezeer Istanbul ontwikkeld is. Het oogt rijker, de woontorens staan aan de horizon. Dat kan ook komen omdat ik er in november was: de winter was in aantocht. Deze film is in de heerlijke zomer geschoten.
Geef een reactie