Pas dit jaar heb ik ontdekt dat je bij het inpluggen van een USB-A stekkertje vaak aan het logo kan zien of je de boven- of onderkant te pakken hebt. Bij USB grijp je anders 50% van de keren mis.
Die kennis over USB komt knap laat want de meeste apparaten zijn ondertussen USB-C geworden.
Bij het opruimen van de zolder kwam ik twee oude USB-sticks tegen. Wat zou daar nog opstaan? Toch even checken voordat ze bij het elektronisch afval gaan.
Mijn huidige computer heeft slechts twee USB-A poorten, een met een externe harde schijf voor backups en een met een toetsenbord. Ik besloot het toetsenbord los te koppelen om eens op de USB-sticks te kijken. Er stonden nog foto’s op uit 2018, toen we een bruiloft fotografeerden en een paar gigabyte aan RAW bestanden bij vrienden moesten krijgen.
In 2002, of 2003, kocht ik bij de Mediamarkt in Rotterdam een 64 mb USB-stick. Dat was toen een revolutie, want daarvoor had je floppy’s om bestanden van A naar B te krijgen. Na zo’n 15 jaar gebruik is die revolutie ook weer uitgewerkt en gaat het in het speciale vakje voor het elektronisch afval.
Maar ik inspecteerde dus de inhoud van die sticks (4 of 8 Gb) met alleen een trackpad tot mijn beschikking. Er lag wel een toetsenbord op het bureau – maar zonder verbinding. Pas dan ontdek je hoezeer het toetsenbord onderdeel is van je spiergeheugen: je kan wel een USB-stick formatteren met alleen een cursor ter beschikking, maar het vraagt wel hard nadenken en loslaten van oude gewoonten.
Geef een reactie