‘Die wiet van tegenwoordig is zo sterk.’
‘Ik lag daar en toen belde Emma mij.’
Zo hoor ik mensen op een bankje praten terwijl ik door het park loop. Ook een bankje of gun ik mezelf terras?
Er is tijd over. Iets meer dan een uur. Buiten het park is er gratis parkeren en ik wil wel een koffie en ook testen of de zon al krachtig genoeg is.
Het negentiende eeuwse ketelhuis staat goed in de verf. Achter me bestelt iemand een eerst biertje.
‘Als het maar geen Heineken is’, zegt de man tegen de onervaren bediende. De bediende vertelt vervolgens dat er alleen maar Heineken op de kaart is. En ook speciaalbier. De oplossing is snel gevonden.
Vanaf hier kijk je mooi over het park naar de binnenstad, maar dan staan de lelijke torens bij Arnhem Centraal het uitzicht danig te verpesten. Over een maand staan er weer bomen in het blad, dan zie je het een stuk minder.
Geef een reactie