Enfin, in datzelfde museum kom je bij de uitgang altijd langs de museumwinkel. R. stelde ooit de museuwinkel leuker te vinden dan het museum, en daar herken ik wel iets in. De museumwinkel heeft mooi uitgespreide hebberigheidjes.
Er staat deze mooie houder voor kunstkaarten te koop. Ik maak een foto, want dit zou ik zelf ook kunnen maken, met een zaagsnede van 10º op de cirkelzaag en wat afwerking met de freesmachine. Op de lijst met duizend ideeën voor houtbewerking.
Ook zijn er mooie notitieblokken, alles net zo strak en minimaal vormgegeven als het museum zelf. Alsof je zo iets mee kan nemen van de magie, van de afwijkende, zorgvuldige gecureerde plek die het museum is. Terwijl je diep in je hart ook weet dat er straks buiten gewoon weer de rommelige wereld is, waar troep zich verzameld en slijtage langzaam alles opeet.
In mijn tas zit al een notitieblok, dit keer uit de upcycle winkel van NS. Ondertussen schrijf ik het grootste deel van mijn notities digitaal. Het kost één tot twee jaar om een boekje vol te schrijven, terwijl het aanbod van mooie boekjes veel groter is. Het minimalisme van digitale notities in Obsidian is mooi, maar soms zou je ook willen dat je zoiets fysiek beet kon pakken
Buiten de museumwinkel wacht de tram, de hittegolf en gezinnen die bij het buitenzwembad zijn geweest.
Geef een reactie