Een beroemde eerste toepassing van de film, ruim honderd jaar terug, was het vastleggen van rennende paarden. Toen pas, zegt het verhaal, kon men met zekerheid iets zeggen over de manier waarop paarden hun benen bewogen in volle galop. Daarvoor ging het eenvoudig weg te snel voor het menselijk oog om te besluiten of het A of B was.
Dat idee heb ik ook bij het werk Ladder van Vija Selmins. Een touw, midden in de beweging, vastgelegd. Vallend of juist in de beweging omhoog. Een kunstwerk dat alleen betekenis heeft in de tijd van de screenshot, in de tijd waarin alle datapunten continue vastgeleged kunnen worden. Deze kunstenaar heeft de fysieke wereld van de zwaartekracht bevroren.
Dit werk was een van de meest in het oog springende werken van kunstenaar Vija Selmins in de overzichtstentoonstelling bij de Fondation Beyeler in Basel. Dit museum is voortgekomen uit een private verzameling en doet denken aan Voorlinden in Wassenaar: een vierkant, ruim opgezet gebouw midden in een landschap. Al zal de inspiratie andersom zijn: dit gebouw is al in de jaren 90 gebouwd.
De overzichtstentoonstelling biedt een chronologisch perspectief op het werk van Selmins, van midden jaren 60 tot nu. Want de ondertussen 86-jarige kunstenaar is nog steeds actief, blijkt uit een sympathieke afsluitende film waarin twee documentairemakers haar bezoeken in New York en Long Island.
Geef een reactie