In de trein (35)

Voor spitsuur is het rustig. Bezettingsgraad van 75% bij vertrek. Vlak voordat de deuren sluiten rennen de laatste reizigers naar binnen. De tragiek is dat er altijd mensen zijn die het niet halen. Dat is overigens een tragiek die je overal ziet.

De man tegenover mij heft iemand herkend tussen de laatste instappers en steekt zijn hand omhoog. ‘Kom je hier zitten?’ Er is nog plek; de laatkomer twijfelt. ‘Maar hier is geen airco – je gaat toch niet ergens zitten waar geen airco is?’ Dat klopt – de airco werkt niet goed; het is warm. ‘Het is maar tien minuten’, probeert de zittend man nog, maar de staande man heeft zijn keuze al gemaakt. Hij zegt gedag en loopt verder. De airco is sterker dan de vriendschap. Survival of the fittest. Zo’n airco verkoelt niet alleen, maar bekoeld evenzo.


Comments

4 reacties op “In de trein (35)”

  1. Hahaha, leuke observatie. Misschien vond de laatkomer de zittende man gewoon niet zo leuk.
    Handig dan de airco-smoes, in zo’n geval.

    leuke anti-spem vraag trouwens, ik moest er nog even over nadenken ook ๐Ÿ˜›

  2. En dat voor tien minuutjes ‘lijden’… wat een vriendschap zeg.

  3. En dan blijven staan zeker, want in welk treinstel zou de airco dan wel werken?

  4. Haha en dat allemaal omdat je iPod niet werkt… Dat zou je anders gemist hebben!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *