Buitenkant

Leest u ook zo graag verpakkingen? Ik wel, in ieder geval. Als leesjunk moet tenslotte elke letter die ergens te grijpen valt, geconsumeerd worden. En vaak genoeg is er niet veel beters voor handen dan een verpakking, van een pak stroopwafels of een pot rolmopsen of een blik soep. Om eens wat voorbeelden te noemen, natuurlijk. Want het kan ook om andere verpakkingen gaan. Bij het vele lezen van verpakkingen gaan dingen opvallen. Eigenlijk is het best wel zielig hoor, dat ik het over de literaire kwaliteiten van verpakkingsmateriaal wil gaan hebben, een beetje zoals het vertalen van handleidingen van elektronische apparatuur, maar het dagelijks leven zit nu eenmaal vol verpakkingsmateriaal. Sterker nog: weten we nog wel tot de werkelijke kern door te dringen, of is alles verpakking geworden, een lijstje met ingredi?nten waarbij de onderdelen belangrijker zijn dan het geheel? Zinnen die ik hier maar neerzet om de gemakzuchtige lezer te verjagen, want die heeft hier toch niets te zoeken. Die hypothetische lezer zoekt inhoud in deze zinnen, terwijl het juist om de gekozen vorm, om de buitenkant gaat. De kern is vermoedelijk van ijzer, of toch vloeibaar, want niemand heeft het ooit gezien, als met een boor gaat kijken kom je niet verder dan het schilletje. Maar in de schil zitten de meeste vitamines, zeggen ze, dus moet je dun schillen. Vaak staat er dus op zo’n verpakking, zo’n plasticje met een adres van een handelsfirma ergens in Brabant of Gelderland, een zinnetje dat iedereen op moet vallen, bijna net zoals de laatste zin van Genesis 4, over het bedrijf waar het gemaakt is, en dat daar ook pinda’s worden verwerkt. Dit zinnetje, zo schijnbaar onbeduidend, staat op vrijwel elke verpakking dit ik tegenkom. De conclusie mag u zelf trekken, maar ik ben benieuwd hoe groot die fabriek is.