Dinsdag reed ik naar Zeeland. Ik lijk wel een waterdrager, dacht ik toen weer een lege halve liter water op de bijrijderspositie gooide. Een stuk of vijf flesjes zijn in een constante roulatie tussen huis, auto en tas.
Mijn iPod gaf al snel de geest, afwisselend probeerde ik op radio 3 en 4 iets te vinden. Nadat ik ver genoeg naar het zuiden was gereden, schakelde ik over naar de Belgen van Studio Brussel. Daar is de herdenking van Frank Vandenbrouke in volle gang. De wielrenner is die nacht overleden.
Studio Brussel speelt een opname waarbij hij zijn favoriete plaat uitkies. Hij kiest voor My way. Later komt een psycholoog aan de lijn om uit te leggen waarom de dood van onze idolen ons aangrijpt. Dat alles gemengd met de onbegrijpelijke fileinformatie die spreekt over de E40 en de binnenring van Brussel.
Op de terugweg werd het signaal van de Vlaamse radio steeds zwakker. Langzaam verdwenen Frankie en de Brusselse binnenring, om ruis achter te laten.
Geef een reactie