In haar winkel liepen veel mensen. Ik liep naar de ramsj, kijken of er nog wat tussen lag. Er waren die dag al 3 boeken bij de Slegte gekocht dus ik mocht sowieso niks kopen maar kijken kost niks. Voorbij de tafel van de ramsj zag ik ineens iemand aan een tafeltje zitten, een tikje onderuit gezakt, lezend in een boek. Het was Mart Smeets (op twitter ook wel #demart genoemd). Hij had een stapeltje boeken op de tafel liggen, blijkbaar om te signeren. Het liep geen storm. Niemand die ze wilde laten signeren. Dus was hij zijn eigen boek maar gaan lezen.
Het zal een eenzaam bestaan zijn als je de Mart bent en niemand je boeken gesigneerd wil kopen en je toch de anchorman moet zijn, en de commentator die al 25 tourjaren vertelt over hoe die ene renner het uit z’n eelt van z’n kleine teen haalt om toch die ene berg net iets harder op te fietsen dan alle anderen. Mart, dat is schaatscommentaar sinds de legendarische 10 kilometer van Bart Veldkamp in 1992. En ver daarvoor, maar mijn sportgeheugen gaat niet veel verder terug.
Het was een deceptie, zoals hij daar zat. Ik heb het niet aangedurfd de legende te verstoren.
Geef een reactie